Quarantaine

Ondertussen is dit al de 3^eweek van de semi-lockdown periode. Ik ben de muren nog niet aan het oplopen omdat ik heel blij ben dat ik nog kan gaan lopen, wandelen en rolschaatsen. Ook heb ik het voordeel dat ik een tuin heb met een warm hoekje waar ik in deze periode al in blote benen kan liggen. ZALIG DE LESSEN VOLGEN! Ik kan me voorstellen dat dit voor mensen zonder tuin echt verschrikkelijk moet zijn. Laat staan de mensen in quarantaine, een kennis van mij zit in een aparte kamer in zijn huis. Afgesloten van zijn kinderen, vrouw en de hele wereld. Hij komt net uit het ziekenhuis en is er nu al beter aan toe maar hij is verschrikkelijk moe, zwak en hij zegt nog nooit zo ziek te zijn geweest. 

Van waar komt quarantaine?

Quarantaine is een frans woord maar komt eigenlijk van het Italiaanse ‘quaranta giorni’ wat ‘veertig dagen’ betekent. In de 14^eeeuw werd het woord voor het eerst gebruikt in Venetië bij het tegengaan van de pest in Europa. Als er goederen toekwamen uit een stad waar de pest was, mocht de bemanning in de eerste veertig dagen niet aan land komen. Dit systeem werd later ook overgenomen door andere landen. 

Waarom veertig dagen?

Misschien gebaseerd op de theorie van Hippocrates, de grondlegger van de Westerse geneeskunde, dat de ziekte na veertig dagen niet besmettelijk meer is. Of op het verhaal van Jezus Christus die veertig dagen afgezonderd van de buitenwereld in een woestijn leefde. 

Grootschalige quarantaine

Door de opkomst van de gezondheidsorganisaties werden quarantainemaatregelen steeds sneller genomen na een uitbraak van een epidemie. Er is natuurlijk ook een kans dat deze maatregel niet helpt. Het is een groot risico die ze moeten nemen omdat de gevolgen van de economie heel groot zijn. Het bedrijfsleven komt stil te liggen zolang de quarantainemaatregelen gelden. Bij de uitbraak van het SARS-virus in 2003 werd de preventieve methode ernstig bekritiseerd, omwille van die grote gevolgen voor de economie.

#BLIJFINUWKOT

Wat mij vooral kwaad maakt is de mensen die deze maatregelen niet serieus nemen. Dit zie ik zelf als ik ga lopen, meestal probeer ik te gaan lopen in een rustige omgeving op een vrij laat tijdstip om de grote drukte te vermijden. Overal zie je nog mensen in groep rondhangen zonder maar enige vorm van maatregelen toe te passen. Zijn het gezinnen? Dat weet ik niet, want als ik ga rolschaatsen met mijn broer, zus en vriend kunnen ze dit van ons ook zeggen. Maar dit niet alleen, zelf kom ik anders niet buiten maar hoor wel van mijn gezin die naar de winkel gaat of gaat werken dat dit nog steeds een grap is. ‘Hoe kunnen we de maatregelen omleiden?’ Stomme vraag want het is voor het welzijn van iedereen en vooral de kwetsbaren. 

Ik las een artikel van Damiaan Denys.(https://radio1.be/het-gevoel-controle-te-verliezen-maakt-ons-banger-dan-corona-zelf) Ik geloof ook dat er vele mensen banger zijn van de maatregelen en de gevolgen dan van het coronavirus zelf. Damiaan Denys is als psychiater gespecialiseerd in angst, en ook is hij filosoof. 

Hij bekijkt hoe de angst in deze samenleving evolueert. Op dit moment zijn de mensen bang voor de economie, de tekorten in ziekenhuizen…

Iedereen heeft controleverlies en dit is de oorzaak van de angst die je voelt. Ook ik heb hier last van, ik vind het heel erg moeilijk om geen controle te hebben over de situatie en het hele gebeuren. Hoe ik alles moet aanpakken, of ik iets moet doen, kan ik iets doen? 

De huidige maatregelen zijn wel nog gemakkelijk op te volgen, ik zeg niet dat de situatie evident is maar het is oké. Mijn overgrootvader, die nog maar net gestorven is, moest iedereen tijdens WOII achterlaten om zijn job als elektricien uit te voeren in Duitsland. Dit was van moeten, dit lijkt mij een zware ‘keuze’ geweest. En wij? Ik minimaliseer deze situatie zeker niet, maar ik wil gewoon even aantonen dat het nog ‘erger’ kan. Ik benoem hier niet de mensen die ziek zijn of de mensen die gestorven zijn, waarvan de familie en vrienden achterblijven. Ik heb het hier enkel over de maatregelen. 

TIP

-      Aanvaarden dat je geen controle hebt over de situatie, geef het toe. 

Marc Van Ranst

Elke avond proberen mijn gezin en ik samen te kijken naar het nieuws, de nieuwe updates, de eventuele veranderingen en gewoon de actualiteit in de wereld. Zo komt Marc Van Ranst op dit moment elke avond in het nieuws.

Maar wie is dit eigenlijk? 

Marc Van Ranst iseen Belgische gewoon hoogleraar virologie, epidemiologie en bio-informatica. Hij is geboren in 1965 en was al op zijn twaalfde gefascineerd door de Duitse onderzoeker Robert Koch, ontdekker van de tuberculosebacterie. Hij had een lab ingericht met microscoop, reageerbuisjes en distillatieapparaten, om zo bacteriën goed te observeren. 

Hij heeft gestudeerd aan Universiteit van Hasselt en Leuven en vertrok daarna naar New York het Albert Einstein College of Medicine. Zijn professor Robert Burk typeert hem als een zeer gepassioneerde zeer harde werker, bijna maniakaal. Hij was hongerig naar kennis en wou zich ontwikkelen. 

Hij is een publieke figuur geworden in 2009, toen ons land in de ban was van de Mexicaanse griep. Dit was een pandemie die oorspronkelijk uit Mexico kwam. Zoals Covid-19 komt het virus over bij praten, hoesten of niezen van een patiënt in de lucht. Sindsdien is hij de ‘interministerieel commissaris influenza; de griepcommissaris’. 

Waarom spreekt hij ons toe? 

Marc Van Ranst heeft alle competenties, ervaring, kent de Belgische structuren, is diplomatisch genoeg en vooral: hij ziet alles in het grotere geheel (de economische impact, het menselijke deel…). Hij is erg toegankelijk en aangenaam om naar te luisteren. Met andere woorden: Elke persoon die naar hem luistert zal begrijpen wat hij verteld. 

Hij heeft een realistische kijk op de situatie, hij waarschuwt ons en laat ons weten dat we bezorgd moeten zijn maar zeker niet in paniek mogen geraken. 

Deze tijden en ik..

Ik ben Clémence Vansteenkiste, 23 jaar en woon samen met mijn moeder, broer en zus die een tweeling zijn van 20 jaar in Roeselare. Ik heb ook nog een oudere zus van 27 jaar die niet meer thuis woont. Ik ben trotse ‘tatie’ van 2 kleine schatjes, baasje van een lief hondje en verloofde van een geweldige jongen. 

Ik zit in mijn 2^ejaar graduaat maatschappelijk werk, na dit jaar heb ik nog een jaar te gaan. Voor deze opleiding heb ik 3 jaar in de verkoop gestaan, wat de logische stap was na mijn opleiding mode en verkoop. 

Waarom heb ik deze blognaam gekozen?

Ik heb deze blognaam gekozen omdat we op dit moment in een korte tijd door vele veranderingen gaan.

Dit is ook gelinkt aan mezelf en het leven in het algemeen. Er zijn doorheen het leven vele veranderingen en verschillende fasen die gebeuren. Ik ben daar heel erg mee bezig omdat ik zelf moeilijk tegen veranderingen kan. 

De inspiratie komt van het nieuwe album van Justin Bieber, waar ik fan van ben en me toch in deze tekst kan vinden. 

Hoe ga ik om met de coronasituatie?

In het begin zat ik er niet echt mee in omdat het nog ver van ons bed was. Wanneer het in Europa binnenkwam werd ik onbewust toch wat geïnteresseerder in het onderwerp. Ik hoorde van de oudere mensen en de risicopatiënten. Sindsdien ging ik niet meer bij mijn omaatje en opaatje op bezoek wat ik normaal 3x in de week deed. Ik belde wel af en toe maar dit vonden ze vreemd want ‘het zal wel overwaaien, je moet daar niet mee inzitten’, dit was telkens hun antwoord. 

Enkele dagen voor de grote maatregelen in België ging ik naar de dokter op controle. De dokter zei me vanaf nu thuis te blijven en niet meer buiten te komen omdat ik risicopatiënt ben. Gelukkig mag ik wel nog sporten in open lucht en met mijn hondje gaan wandelen. Toen ben ik een klein beetje beginnen paniekeren en heb ik daar mijn gezin bij betrokken om de maatregelen heel erg serieus te nemen. 

Wat doet deze situatie met mij?

Ik kan er niet omheen dat deze situatie moeilijk is, net zoals vele anderen heb ik nood aan sociale contacten en hou ervan om bij mijn vrienden en familie te zijn. Wij hebben een groot gezin wat zijn voor-en nadelen heeft. Het grootste voordeel is dat mijn vriend hier inwoont en een deel van het gezin is. Iedereen komt goed overeen en we hebben veel dezelfde interesses, voor deze tijden deden we ook samen aan sport en spelletjes en dit zetten we ook voort. Aan de andere kant zitten we allemaal thuis in dezelfde ruimte en hebben soms ook onze ademruimte nodig en dan kan er soms kibbeling ontstaan.

Ben ik bang?

Ja, ik ben vooral bang om wie het nog zal krijgen en wat er allemaal van ons afgenomen zal worden. 

Tips voor mezelf?

-       1 keer per dag naar het nieuws kijken. Ik ben er toch veel mee bezig dus is het niet nodig om elk uur van de dag extra eraan blootgesteld te worden. Als er veranderingen zijn dan hoor je dit wel na die ene keer in het grote nieuws.

-       Zolang we kunnen, en veilig zijn, buiten de tijd spenderen. Ik sport al veel dus dit zeker niet laten schieten en zoveel mogelijk oplossingen zoeken om ‘gewoon’ te blijven doorgaan. 

-       Realistisch blijven, ‘het kan, maar probeer het van je af te zetten’. 

-       ‘Blijf in uw kot en uit de koekenkast’.